പതിയെ ചാറുന്ന മഴയും
പതിഞ്ഞൊരീ കുളിർ കാറ്റും
മൂകമാംസന്ധ്യയും
ശോകമായ് തീരുമ്പോൾ
എൻ പ്രിയന്നോർമ്മയാലെൻ
മനം കുതിരുന്നു….
ഇന്നീ കുഞ്ഞു വിരഹത്തിൽ
ഞാനറിയുന്നു
നിന്നിലെ നിന്നെ ‘.
അന്നു ഞാൻ ചെയ്തൊരാ
കൊച്ചു കുസൃതികൾ…
കുശുമ്പുകൾ…!
നീയെനിക്കേകിയ
സന്തോഷ സന്താപങ്ങൾ..!
ഇന്നു നിന്നോർമ്മകളെൻ
മിഴികളിൽ നീർമണികളാവുമ്പോൾ
ഒരു മാത്രയെങ്കിലും
നിനച്ചുവോ…..?
നിന്നാത്മസഖിയെ!
ഇന്നെൻ നിശകളിൽ
നിറയുന്ന മൗനം
നീയെന്ന പ്രാണനില്ലാതെ ഞാൻ
നെയ്യുന്നൊരീ സ്വപ്നത്തിൽ
നിറയെ ‘കറുത്ത ബിന്ദുക്കൾ ‘!
പതിയെ പതിയെ
ഞാനറിയുന്നു….
നീയാണെൻ വർണ്ണം!
എൻ മിഴികൾ നിറക്കുന്ന
എൻ മനം നിറക്കുന്ന
എൻ പ്രാണനായ് മാറുന്ന
എന്നെയറിയുന്ന…..
എന്നെയറിയുന്ന
സ്നേഹത്തിൻ വർണ്ണം!
സ്നേഹത്തിൻ വർണ്ണം…!
